Cahillikten Çok Çektim! Keşke Okusaydım!
1966 yılının son günleri. Yer, İstanbul Topkapı. Okuma yazma bilmeyen ve sadece imzasını atabilen bir dökümhane işçisi “Ben cahillikten çok çektim. Oğlumu en büyük mekteplerde okutacağım!” diyor. Kendisine bu sözleri söyleten şeyin ne olduğunu öğrenelim.
24 yaşındaki Aziz Suda kardeşi ile birlikte memleketindeki işsizlik ve yokluktan İstanbul’a yeni gelmiş ve karanlık bir dökümhanede simsiyah olmuş elbiseleri ile çalışmaktadır. Geldikleri yer Giresun’un Alucra ilçesinin Yenice köyü. Yeni evlenen ve de bir çocuğu olan Aziz Suda’ın köydeki işleri ters gitmiş, ekinler hasat vermemiş, babaları hayvan alıp satmış, zarar etmiş ve aynı zamanda tefecilerin de tuzağına düşüp 15 bin lira da borçlanmış. Bu durumdan kurtulmak için “İstanbul’un taşı toprağı altın” deyip abisi Dursun ile düşmüşler gurbete. İki kardeş Topkapı civarındaki bir alüminyum döküm atölyesinde haftalığı 90 liraya çalışmaya başlamış.
Aldıkları haftalığın 50’şer lirasını köyüne gönderen bu kardeşler düşünmeye başlamışlar. “Bu parayla borç asla bitmez, bizi kurtarırsa Toto kurtarır!” deyip toto oynamaya başlamışlar.
4 kolon kendisine, 4 kolon da kardeşi Aziz için Toto kuponu dolduran Dursun, sabah bakmış ki Aziz’in Totosu 13’ü tutturmuş. Hemen müjdelemiş kardeşine. O gün çalışmaya devam edip haftalıklarını patrona bağışlamışlar.
Yapılan söyleşide 532 bin lira ikramiye kazanan kardeşlerden Aziz şu sözleri söyler.
“Kazandığımız para ile önce bir apartıman alıp kiraya vereceğiz. Borçları ödedikten sonra köyümüzdeki yıkık köprüyü yenden yaptıracağız. Ben okula gidemedim. Okuma yazma bilmeyip sadece imza atabiliyorum. Ben cahillikten çok çektim, oğlumu da en büyük mekteplerde okutacağım.”
Başına talih kuşu konan bu kardeşlerin öyküsünün yaşandığı tarih 1966 yılının Aralık ayı. Köylerindeki köprüyü tamir ettirdiler mi? Bilmiyoruz. Büyük mekteplerde okutacağım dediği oğlu, gerçekten okuyup bir yerlere geldi mi? Onu da bilmiyoruz. Sadece Milliyet gazetesine verdikleri pozdan ne kadar mutlu olduklarını görebiliyoruz.
Bilen varsa yazsın!
