Çizgi roman yada Fotoroman Okudunuz mu?

4 yaşında idim. Herkesin elinde bir kitap vardı ama içi siyah beyaz resimlerle doluydu. Onlar kitabı bir köşeye bıraktığında sayfaları çevirir, anlamaya çalışırdım. Bir de resimli kitaplar vardı. Resim kutularını anlayabiliyor ama o baloncukların içinde ne vardı bilmiyordum. Sayfaları çevirmeye devam ettim. 1 yıl sonra okumayı öğrenmiştim, ama yazamadım ilkokula başlayana kadar…

Cep fotoromanlar, Texas, Tommiks, Mandrake, Kızılmaske, Zagor, Swing, Mister No ve daha sonraları TomBraks, Jeriko, Judas, Tex, Conan yerli Karamurat, Tarkan ve daha sayamayacağın onlarcası.  Erkekler çizgi roman, kızlar ise cep fotoromandaki kahramanlarının hayaliyle uyurdu. Haftalık mecmualar vardı herkesin okuduğu. Film başlamadan önce bir sinema kapısında okunmuş kitaplar karşılıklı değiş-tokuş edilirdi. Okumak için paran olması gerekmiyordu. Okuyordun ve değerine göre başkasıyla değiştiriyordun. Sanki “yerel bir kitap değişim ağı” oluşturulmuştu. Büyükler kızardı bu kitapların okunmasına. Ders kitabından başka bir kitap: hele de çizgi roman, cep fotoraman yasaklanırdı. Ama gizli gizli okunurdu.

60’lı ve 70’li yılların en popüler kültürüydü bu kitapları okumak. Sadece çizgi roman-fotoroman değildi okunanlar. O yıllarda gerçekten okunan bir nesneydi kitaplar. Kütüphanelerden ödünç kitaplar alınırdı. Troleybüslerde, parklarda, çay bahçelerinde herkesin elinde kitaplar olurdu.  Şimdi bunlar yok artık.  Bu kitapların tekrar popüler olması için  bazı yayıncılar çaba gösterdiler. Ama bu adımlar medyanın hızlı yükselişi karşısında çok kısa kaldı. 1970’li yıllarda televizyonun yaygınlaşması sadece kitapları değil sinema sektörünü de etkiledi. 1990’larda hayatımıza giren internet bu kitapları hepten yok etti.

Şimdilerde tek tük -o da yüksek fiyatlı bir kaç çizgi roman- yayınlanıyor. Ama 1970’li yıllardaki popülerliğini hiç bir zaman yakalayamayacak.